Elke mug bracht meer schade aan de porseleinkast
Zelfs de najaarszon liet zich niet blikken
IJzige winden blazen nu door de kloof van onze liefde
Een langzaam verkleurende foto is al wat nog zal herinneren aan onze zomer
Scheiding
Terug
Even terug
om het einde
van onze geschiedenis
te bekrachtigen
als vanzelfsprekend
inbrekend
in mijn zorgvuldig
opgebouwd leven
stevig
weer die stempel
drukkend
in bijna alles
Wat eten we?
Wanneer gaan we?
Help je met de koffer?
Mag ik de wekker?
elke vraag
een aanslag
op mijn fragiele
gestel
elke actie
vraagt meer
en meer
van mijn energie
tot het weer
voor de zoveelste keer
teveel is
en het niet meer gaat
ik breek
want jij hebt nooit geleerd
waar ik start
noch waar ik eindig
Niet vergeten
Het is waar!
De tijd
zij heelt
verdrijft de pijn
heelt de wonden
die het mooie
de herinneringen
bedekten
maar
om niet te vergeten
lees ik opnieuw
de oude twijfels
onderga
de oude pijn
ter herinnering
aan de reden
zoals het gemis van de twee-eenheid in de oorverdovende stilte
de verwarring die er bij mij was en het imaginaire afscheid op het perron
haar hand, want o.a. zij begreep wel dat alles al zo lang duurde
de vragen die ik had bij de weg die ik kwijt was
de twijfel over de non-communicatie
veel te lang zat ik met de vraag hoe verder?
en toch
wat zal blijven
zijn de
herinneringen
aan het mooie
dat was
In de herhaling op eerder aanraden van mijn Schaduwengeltje
Nogmaals dank je wel.
Afscheid
Leven
niet meer met elkaar
maar verworden tot naast elkaar
waarom dan niet zonder elkaar
Niet meer geketend
terug naar avontuur
dat wij elkaar
niet meer bieden
Maar met het bezit gedeeld
en los van verplichtingen
komt het verdriet
van het loslaten
Die nieuwe pijn
verzacht onze oude pijnen
nieuwe tranen verwissen
de sporen van de oude
Wat ons blijft is
voor elk
het zoeken
naar nieuwe wegen
en onuitwisbaar
een kwart eeuw
mooie herinneringen
aan toen
Mijn Schaduwengeltje stelde voor dit op schrift te zetten.
Dank je wel
Kou
Als de liefde
is bekoeld
ik jou
jij mij
wij ons
niets meer
zeggen
Als het huis
jou te koud
ik jou
jij mij
wij ons
niet meer
warmen
Als zijn aandacht
jou trekt
hij jou
jij hem
jullie elkaar
meer zeggen
waarom dan
blijf jij?
Waarom dan
ga je niet?
Leeg
Met niemand een klik
maakt mijn dansschoenen werkeloos
Ik op haar
zij niet op mij
Jouw helft ingepakt
straks weg
Geen oor dat luistert
of hand die leidt
Slechts een traan
die ongevangen
op de vloer
te pletter slaat
Het kan anders
ik zie het
ook
alleen
bij mij nog niet
Gemis
Het nest
was niet warm
veilig
was goed genoeg
haar aandacht
haar armen
was dat wat hij thuis
niet kreeg
ongenadig diep
de splinter
toen samen werd beperkt
tot parketzweven
in mindere tijden
raakte
een welgeplaatste hand
zijn ziel
die steun
hoe fijn ook
blijft beperkt tot dat
steun
in deze herhaling
moet hij voorkomen
nog een splinter
op te lopen
het gemis nu
aan oprechte
váste aandacht
breekt hem op
te zwaar
het gevecht
tussen
ratio en hart
nu een hoofdstuk
na 28
mooie jaren
wordt dichtgeslagen
L’histoire se répète
Een laatste lied
een laatste blik
mag ik nog één keer
deze laatste keer
deze dans van jou?
De laatste golven
van “The end of the show”
stuwen ons nog voort
als de schaduw van het afscheid
zich een weg zoekt
uit de hoeken
van mijn ogen
Zoals toen
zo lang geleden
l’histoire se répète
Toen: Zonder afscheid
Gaten
Verdeling gemaakt
planken geleegd
dozen gevuld
Gaten gevallen in het huis
openen de sluizen van de emoties
Dans
SADACAJA dichtte heel goed het gevoel bij de laatste gemeenschappelijke dansavond met mijn vrouw. En zoals #schaduwengeltje mij schreef: L’histoire se répète
Zouden wij morgen nog durven dansen
als de klanken van de muziek allang de wind hebben genomen
als jij echt mijn armen niet langer om je middel verlangd
en ik eenzaam verder zwier op een foute wals
Zouden wij gisteren nog hebben durven dansen
als wij geweten hadden hoe de muziek aan onze haren trok
zachte tranen op een houten vloer
en beide niet langer synchroon
Zouden wij ooit nog durven dansen
op de schelle tonen van een jazztrompet
terwijl de wereld om ons heen tot stilstand komt
als wij niet meer kunnen dansen, mag ik dan deze dans van u
Twee-eenheid?
Hand in hand langs de blonde schuimkoppen
Jouw hoofd op mijn schoot bij de tv
Gewone bijzondere dingen tussen liefjes
Voetje vrijen in een restaurant
In elkaars armen onder de sterren
Momentjes waar twee een zijn
Verdwalen in een stad
Likken. Jij mijn, ik jouw ijsje
Ervaringen opdoen om later nog eens met elkaar te herinneren
Luisteren naar het verhaal van jouw dag
Samen schuilen onder een paraplu
Het leven delen
Samen parketzweven
Een knuffel. Van achteren
Twee, beide, samen, één. Twee-eenheid
Gearmd door het park
Lepeltje-lepeltje na een vermoeiende dag
Dat is waar ik naar verlang
het is dat wat jij en ik niet delen.
Oorverdovende stilte
Na elke poging tot contact
schreeuwt de stilte me tegemoet
Doe ik iets verkeerd?
Op een simpele voice mail
komt geen reactie
Probeer ik het niet genoeg?
E-mail
wordt niet gelezen
Of juist teveel?
De telefoon
wordt niet opgenomen
Ben ik te ongeduldig?
Een appje met een vraag>
niet ingekeken
Te opdringerig misschien?
Zelfs een simpel “Hoe gaat het?”
wordt niet beantwoord
Ben ik het nog wel waard?
Foto © skierscott
Verwarring
Verwarring
wat gebeurt er
verwondering
waar is het verdriet
verbazing
contact blijft uit
vertrouwen
langzaam weg
schaamte
mag dat
onzeker
over toekomst
opluchting
zonder probleem alleen
dankbaar
want toch niet helemaal
verlangen
naar een arm en een schouder
van een ander
Afscheid
Achter het raam
zondert ze zich af
typt ze op haar telefoon
schrijft ze zich van mij af
mijn kloppen om aandacht
gaat onder
in de stem
van de NS-dame
het lood in mijn schoenen
verhindert het lopen
de ontbrekende wil
verstart mijn benen
de korte fluittoon
het klappen van deuren
een trieste blik
kort zwaaien
de trein rolt
richting de horizon
jouw bestemming
mij onbekend
zullen we elkaar weer zien?
Jij – ik
Jij
gevlijd
in mijn armen
elkaar
aan elkaar
warmend
samen
op de muziek
zwierend
saampjes
lepeltje-lepeltje
liggend
gezamenlijk
voor de regen
schuilend
elkaars
huid op huid
voelend
Ik
de herinneringen
nog koesterend
Voor de splitsing
Van vrienden naar verliefden
Samen geliefden,
waar twee één werden
Voor elkaar ging over
langzaam in
met elkaar
Tot wij vervallen in naast elkaar
en wij minder wordt dan ik+ik?
Vragen
Waar, als niet bij jou?
Wie, als niet met jou?
Waarom, als niet om jou?
Wanneer, als niet nu?
Waarheen, als niet naar ons?
Hoe, als niet samen?
Wat, als ik alleen?
Vinden
Het pad strekt verlaten voor mij uit
Een dun windje blaast koud in mijn nek
Het zwakke lentezonnetje doet haar best, maar ze mist de kracht om de kou uit mij te verdrijven
Waar op mijn pad ben jij, om mij in je armen te sluiten en mij te warmen?
Waar vind ik jou terug?
Vind jij mij terug?
Waar vind je mij terug?
Waar vinden wij elkaar terug?
Terug bij elkaar om elkaar aan elkaar te warmen.
Kort
Het leven is kort
Er is zoveel dat fout kan gaan
Doe ik het goed
voor jou?
Voor mij?
Het leven is kort
voor jou
voor mij
Onuitgesproken
Marc's schrijfsels 