Het is waar!
De tijd
zij heelt
verdrijft de pijn
heelt de wonden
die het mooie
de herinneringen
bedekten
maar
om niet te vergeten
lees ik opnieuw
de oude twijfels
onderga
de oude pijn
ter herinnering
aan de reden
zoals het gemis van de twee-eenheid in de oorverdovende stilte
de verwarring die er bij mij was en het imaginaire afscheid op het perron
haar hand, want o.a. zij begreep wel dat alles al zo lang duurde
de vragen die ik had bij de weg die ik kwijt was
de twijfel over de non-communicatie
veel te lang zat ik met de vraag hoe verder?
en toch
wat zal blijven
zijn de
herinneringen
aan het mooie
dat was
In de herhaling op eerder aanraden van mijn Schaduwengeltje
Nogmaals dank je wel.
Marc's schrijfsels 