lippen weer gloeiend
adem opnieuw ontnomen
hart weer in galop
kortsluiting in mijn hoofd
inclusief die bliksemflits
naar mijn onderbuik
even weer vanmorgen
die eerste kus
lippen weer gloeiend
adem opnieuw ontnomen
hart weer in galop
kortsluiting in mijn hoofd
inclusief die bliksemflits
naar mijn onderbuik
even weer vanmorgen
die eerste kus
Schoenen midden in de kamer
Hoofd achterover
Been gestrekt richting tv
Arm over een leuning
Voet onder een bil
Haren geëxplodeerd
Tiet uit het lood
Hangend in de bank
voelde mijn liefste
zich als een koeievlaai
Tussen de anderen
tevele anderen
liefst direct voor de deur
rijen achter elkaar
netjes nachtelijk opgeslagen
wachtend
op de ochtend
en hun mensjes
De opzichtige handwerker
Een arrogante bankier
om weer te vechten
om elke meter asfalt
De opa met hoed
Een familievader
en te winnen
bij het rode licht
Het luidruchtige Marokkaantje
Moeders met kinderzitjes
De brug waarover hij ging
Bracht hem weg
Naar daar waar hij niet was
Zijn hier werd daar, daar hier
Ánders was hij hier
anders dan daar waar hij was
De brug waarover hij liep
Droeg een ander
dan die die hij werd
Terug is geen optie
Zijn nieuwe zelf welkom
Elke derde dinsdag van de maand komen we met vijf mensen bijeen om de uitwerkingen van een schrijfopdracht te bespreken. De opdracht voor oktober 2020 was:
Schrijf een gedicht! Het onderwerp is vrij.
Foto via pixabay
Rustig doen we het, langzaam aan, stapje voor stapje
Hongerend naar morgen bouwen we een spanningsboog
naar het ontdekken, voelen, verkennen, ruiken
van
mijn favoriete muziek
onze eerste dans
jouw handen door mijn haren
de plekjes op je rug
jouw geur aan mijn vingers
waarbij het zachte verlangen
een hunkering wordt
Steeds
als ik even tijd heb
ontspan
en mijn hoofd leeg
zie ik
voor me
een vriendelijk gezicht
een warme glimlach
prachtige bruine ogen
hoor ik
een veilige haven
een zacht verlangen
een incompleet afscheid
Ik wil niet
te veel
te snel
te dicht
op de huid
maar
het liefst
zie ik jou
zo snel
als maar kan
weer
Na een lange reis
ver van huis
kom je thuis
tussen de krekels
ver van huis
druk in doen
verschuil je
achter je masker
druk met laten
ben je stil
aan tafel
met mij deel je
je Lief
je leed
licht je je masker
toon je
achter het kleine meisje
een schitterende vrouw
vrij ben je
maar in het verleden
gebonden
zoek je
naar een nieuw
fundament
heb hen lief
vertrouw
dat ze kunnen zijn
met
maar ook
zonder jou
Leef lieverd
wees die prachtige vrouw
Afbeelding van de feniks door JohannaIris via pixabay
Onze vingers ineengestrengeld, streel ik met mijn neus je slaap. Teder geef ik je kusjes op je wang.
“Hmmm”, kreun je zachtjes.
Langzaam zoek ik de hoek van je mond op.
Je draait je hoofd, drukt je lippen op de mijne en kriebelt met je tong over mijn bovenlip.
PIEP, PIEP, PIEP,…
Te laat.
Foto door Inna Lesyk via Pexels
Zie ik het?
Voel ik het?
Doe ik het?
Het juiste
Ik ren weg
voor mijn emoties
de knoop
in mijn maag
De twijfel zwelt
Ben ik gek?
Doe ik gek?
Wie houd ik voor de gek?
Ren ik weg?
Of rende ik weg
en wil ik terug?
Wat ís de beste keuze?
Hij niet of ik niet
niets geschikts
in mijn kringetjes
Dan maar modern
de etalage in
Daten
Tinder heb ik niet
eMatching durf ik niet
50-plus, ik moet wat
Wat schrijf ik
spontaan
vooral spontaan
stoepje schoon
beste beentje
pronken en lonken
Foto?
Selfie!
Grijze muis.
beter voordoen
zelfbedrog
geconstrueerd
Die foto dan
ben ik nog een beetje
blond
met mooiste topje
figuur betonend
wat stond die mij goed.
leugentje om bestwil
in love and war
en wat niet weet
Werk?
Activiteitenbegeleiding?
Nee, zorgsector
De liefde verblijdt zich
niet in de ongerechtigheid
maar in de waarheid
Minder is meer
in de wereld
van dating
Doe maar gewoon
Het rommelt
Moeder aarde kreunt
om wat men haar NAM
Onze weide schudt
mijn melk zuur
de haas uit zijn leger
de ooievaar van zijn nest
Op het vreemde ritme
zwiept mijn volle uier
flappen de lange oren
zwaait het nest uit de hoogte
Dan
stil
oorverdovend stil
Tot
de ooievaar weer kleppert
Herman weer loeit
en de haas springt
over de breuk
in de grond
Elke derde dinsdag van de maand komen we met vijf mensen bijeen om de uitwerkingen van een schrijfopdracht te bespreken. De opdracht voor juni 2019 was:
Beschrijf een belangrijke gebeurtenis door de ogen van een dier.
Foto van Stichting Meent van der Sluis
Ze staan niet hier
de nieuwe woorden op papier
Over hoe ik iedereen vertel wat ik doorleef
omdat men denkt dat ik iets schreef.
Maar zijn ze er niet
omdat je ze niet ziet?
Ik schreef ze
Ik vertel over ze
Mensen lezen ze
of horen ze
Ik deel het allemaal
Maar hier staan ze niet
Als je niets zegt
omdat het niet mag
creëert dat dan niet
steeds opnieuw
een leugen?
Een ijsje in mijn hand
Lekker in de zon op het strand
Met mijn kont in het zand
En een ijsje in mijn hand
Het ijsje op z’n kant
Want druppels lekken van de rand
Van het ijsje in mijn hand
Lekken door de zon op het strand
Om scholieren van groep 8 voor te bereiden op het voortgezet onderwijs, laat basisschool De Sterrekijker in Beverwijk hen een week lang doen alsof ze al op het VO zitten. Compleet met andere leraren en klassen wisselen. Ik mag ze een uurtje ‘Nederlands’ geven en laat ze een rondeel schrijven. Dit is mijn voorbereiding van die les.
Foto door Steve Buissinne via Pixabay
Vlak voor Morfeüs komt
voel ik ze
de woordjes
Simpele, mooie, lieve, sterke, krachtige woordjes
die jou zo terug kunnen brengen
Als ik ze maar kon zeggen
Maar ze komen niet
verpletterd door het brok in mijn keel
verdronken in mijn tranen
opgeslokt door de enorme leegte
De leegte van jouw dood
Onze voeten harmoniëren niet meer
niet op het pad
van het dagelijks leven
noch op het parket
Waar we ooit elkaar steunden
dansen we nu alleen
en is onze pas
uit de maat
Onze paden
verstrengelen zich
Jij met mij
Ik met jou
Met elkaar
leren
van elkaar
Parallel
aan toen
Zij met mij
Ik met haar
Geschiedenis
opnieuw gemaakt
—
Foto van fancycrave1 via Pixabay