Over mijn schouder
net buiten zicht
achter me
beweegt ze mee
tot de druppel
weer teveel is
dan is zij er
zomaar
uit het niets
als een moeder
en nachtzuster
tegelijk
gewoon
ongewoon
aanwezig
als de maan
kijkt ze even
om een wolkje heen
verdrijft zacht
de schaduwen
van de nacht
behoedt mij
voor te grote
dwalingen
door kort
mijn pad
te verlichten
♥
afbeelding © René Speelman
Prachtig gedicht
LikeLike