Vuurstaart

In een gedichtencursus moest ik een autonoom gedicht schrijven naar aanleiding van een gekozen kunstwerk. Ik koos ‘Sterrennacht’ van Van Gogh.

Ben ik tevreden? Nee, maar ik ben wel verrast.

In haar armen

Het brein weigert
het lichaam voelt het
het verstand schudt nee
het gaat niet meer

Alleen het hart weet het nog
die eerste pasjes
de zwieringen
op de Mooie Blauwe Donau

Waar anderen
niet durfden
niet wilden
soms faalden

Helpt zij hem
lief stimulerend
zacht sturend
door de zaal

Voorzichtig met aandacht
stapje voor stapje
draai voor draai
rondje voor rondje

In haar armen
krijgt hij voorelkaar
wat hij lang niet kon
een walsje op het parket

–

We dansten op Sammy Davis Jr. – Mr. Bojangles (https://youtu.be/-Fju4UajL7g)

Overrompeld

“Jij kan vast de Weense wals!”
“Ja hoor.”
“Dan dans jíj die met mij!”
“Oh zeker!”

Ze vlijt zich tegen mij aan
Haar hand in de mijne
Een hand om haar schouder
We passen als twee puzzelstukjes

“Je danst fantastisch.
Ik ben M.
Ben je er volgende week weer?”
“Maar natuurlijk!”

De beste keuze

De verantwoordelijkheid drukt
Zwaar

Een laatste keer de sleutel omdraaien
De beslissing reikt zo ver

Mijn thuis, zijn ouderlijk huis
een hoofdstuk voorgoed afsluiten

Het hoofd vindt het goed
De buik klaagt

De afwegingen
worden in eenzaamheid gemaakt

Niemand die luistert
naar de tranen in de ratio

Het einde van nr. 3 nadert
Het afscheid zal gaan komen

Wibauthuis

Het zuigt de jongen naar binnen
duwt ze door steriele gangen
over betonnen trappen
van zaaltje naar zaaltje

Om het functioneren
aan te leren
het leven
af te leren

Geforceerd
penibel gepland
alles kunstig matig
maar bovenal efficiënt

Een geoliede machine
slechts onderbroken
door bonkig hoekige gezelligheid
weggestopt in hoekjes

Straks spuugt het ze weer uit
rijper misschien
ouder in ieder geval
passender op de norm

Deze blokkendoos
geen huis
geen thuis
een leerfabriek

 

Foto: Daniël Rommens