Zwarte Schimmen

Net buiten
mijn gezichtsveld.
Verschuilend
achter al het moois
in deze wereld.
Niet grijpbaar
maar zo voelbaar dichtbij.
De Zwarte Schimmen
in mijn hoofd:
een afwijzing
als een zwerende wond altijd aanwezig;
liefdesverdriet
nooit helemaal overwonnen;
sinds een paar jaar
een heel verraderlijke Schim,
de andere
oudere Schimmen
versterkend,
de permanent
op de loer liggende
vermoeidheid.
En jij
die mij niet helpt
door steeds opnieuw
mijn vertrouwen te schenden.
En daarmee
een nieuwe Schim
creëert.